kropka

1. Być, znaleźć się itp. w kropce «być, znaleźć się w trudnej, skomplikowanej sytuacji, w trudnym położeniu»: Byłam pewna, że się dostanę na studia! Ale nie dostałam się! Ani w poprzednim roku, ani w tym. Nie wiem, co robić. Poddać się? Zrezygnować ze swojego marzenia? Czy zdawać po raz trzeci? Danka, pomóż mi. Jestem w kropce! Fil 11/1996.

2. Dojść, dobrnąć itp. do kropki «wyczerpać temat, powiedzieć wszystko, co się miało do powiedzenia»: (...) pozwalam temu biedakowi powiedzieć do kropki (...). Wyk 1996.

3. Kropka w kropkę «taki sam, identyczny; także: tak samo, identycznie»: Pan Jankowski uśmiechnął się zgaszonym uśmiechem i zaraz twarz kuzynki przybrała taki sam wyraz, kropka w kropkę. Widać musieli być mocno zmęczeni. KiŻ 20/1972. Bo, jak wiecie, każda nutka / Jest czarniutka, okrąglutka, / Kropka w kropkę jak jagódka. J. Brzechwa, Baśnie.

4. Postawić, stawiać kropkę nad i «zakończyć, kończyć coś ostatecznie, celnie, dopowiedzieć, dopowiadać myśl do końca, wypowiedzieć się, wypowiadać się jednoznacznie»: Pisząc o miłości i uczuciach wiele można powiedzieć, ale zawsze jeszcze więcej pozostanie do powiedzenia. Jest to temat, który nigdy się nie kończy i nie da się tu postawić kropki nad i... J. Sar Skąpski, Śladami. Czyli uważa pan, że trzeba postawić kropkę nad i, właśnie żeby skończyły się te dyskusje na ten temat, żeby kolejni politycy nie byli odpytywani z tego. TV talk 1997.